Jak budować zespół projektowy, który poprowadzi drogę jakości w Twojej firmie?
Jakość może iść równolegle z bieżącymi projektami. Może opierać się na jednym zespole namiotowym, a może prowadzić wiele połączonych dróg.
Przykładowa karta ekspedycji projektowej
Skąd wzięła się inspiracja? Zespoły projektowe, które zajmują się jakością w wielu firmach, mają wiele analogi do zespołów zdobywających szczyty górskie.
Alpinizm wymaga nie tylko siły fizycznej, ale również umiejętności technicznych, wiedzy o środowisku górskim i zdolności podejmowania szybkich decyzji w trudnych warunkach. Bezpieczeństwo jest priorytetem, a alpiniści często muszą radzić sobie z ekstremalnymi warunkami pogodowymi, lodowymi ścianami, czy nagłymi zmianami sytuacji.
Takiego dramatyzmu w zespołach projektowych na szczęście nie doświadczymy, jednakże konieczne jest przypisanie powagi sytuacjom, aby stworzyć zgrany i wzajemnie wspierający się zespół.
Historia alpinizmu górskiego1 ma swoje korzenie w XIX wieku, gdy zaczęto zdobywać najwyższe szczyty Alp. Później alpiniści poszerzyli swoje horyzonty, podbijając góry na wszystkich kontynentach, w tym mityczne szczyty Himalajów i Karakorum.
W kontekście projektowym, aby skonsolidować ludzi, niezbędny jest wspólny cel – taki, który jest zarówno szeroki, jak i jasno określony.
Aby ekspedycja mogła się zrealizować trzeba zbudować zespół namiotowy.
Interdyscyplinarny, ale działający w ramach jednego wysokopoziomowego celu. Z pełnym poczuciem odpowiedzialności i bezpieczeństwem we własnym środowisku, a co za tym idzie, możliwością polegania na innych z zespołu.
W zespołach alpinistycznych lider jest nieodłącznym elementem, w projektowych może być obecny, ale nie jest to konieczne. Rozpoczynając projekt interdyscyplinarny, stajemy w obliczu politycznego nacisku różnych grup w organizacji. Tworząc zespół, chcemy uniknąć nadmiernego akcentowania na jedną stronę od samego początku, lider powinien wyłonić się naturalnie w trakcie wyprawy.
Idealnie by było, gdyby zespół nie był większy niż 5-osobowy, ale maksymalny poziom równego zaangażowania w ramach jednego namiotu przyjmuje się 8 osób.
Pogłębiając temat zespołu, możemy określić atrybuty tak jak w zespole alpinistycznym. Możemy użyć np. metody FRIS2 albo Gallupa, aby odkryć indywidualne cechy członków zespołu i jeszcze lepiej zrozumieć z kim będziemy współpracować w projekcie, tworząc różnorodną społeczność.
Dzięki nim będziemy wiedzieć że:
Zielony = Zawodnik: Skupiony na celu, logiczny i praktyczny, podejmuje decyzje szybko. Jednak czasem może być zbyt dosłowny, kategoryczny i trzymający się sztywnych schematów.
Czerowny = Partner: Empatyczny, zaangażowany emocjonalnie, dbający o relacje i dążący do kompromisu. Niemniej jednak, może być nadwrażliwy, kapryśny, wyrażać się humorzastęcznie, i czasem mieć trudności w podjęciu decyzji.
Żółty = Wizjoner: Elastyczny, pomysłowy, tworzący oryginalne strategie i otwarty na wiele możliwości. Jednak jego elastyczność może prowadzić do chaosu, a skłonność do generalizacji i pomijania zasad może sprawić, że staje się niesystematyczny.
Niebieski = Badacz: Spostrzegawczy, wnikliwy, dbający o szczegóły i metodyczny. Jednak może być zbyt drobiazgowy, skłonny do komplikowania spraw i perfekcjonistyczny, co sprawia, że podejmowanie decyzji zajmuje mu dłuższy czas.
2 FRIS to prosta metoda odkrywania stylów myślenia i podejmowania decyzji w Twoim zespole
Zamiast dzielić ludzi na lepiej lub gorzej funkcjonujących, podkreślamy unikalność każdego sposobu myślenia.
Jeśli mamy już zespół możemy rozpocząć budowę jednego obrazu As-Is dla wszystkich perspektyw w zespole tak, aby wreszcie zespoły silosowe zaczęły widzieć jeden obraz zagadnienia / problemów.
O tym opowiem w następnym artykule Diagram sytuacji zastanej (As-Is) lub inaczej diagram synchronizacji3.
