BartusikJakiś czas temu udało się wydać mikro artykuł nt. badań wizerunku i wykorzystania dyferencji w ramach wydania publikacji Katedry Grafiki Uniwersytetu SWPS, w której autorzy dokonują pewnej rewizji 10-letniej działalności poprzez próbę autoprezentacji.
Książka:
http://libron.pl/katalog/czytaj/id/368
Do pobrania wersja elektroniczna:
https://www.researchgate.net/…/352522679_dyferencje_vol_1
Budowa i rozwój systemów „informatycznych” z roku na rok wchodzi w bardziej zaawansowany etap. Kiedyś pracowaliśmy na jednorodnych systemach (Monolitach) gdzie elementy wizualne przetrzymywane były w arkuszach styli CSS i po roku utrzymania takiego systemu mieliśmy już niezły bajzel.
Potem zakochaliśmy się w Mikroserwisach i komunikacji poprzez API i dzięki temu przeszliśmy na budowę elementów wizualnych z podziałem na Elementy i Komponenty wykorzystując np. Idee Atomic Design, co doprowadziło do powstania Design Systemów, Storybooków itp.
Powstało wiele nowych sposobów, ale firmy nadal mierzą się z utrzymaniem i flow pracy projektowej pod dyktando programistów1, backlogów i krótkich terminów.
1 I tu nie chodzi o to, żeby odbierać IT dominującą rolę, a zbudować tak rozwiązanie, aby dla obu stron budowa nie była uciążliwa, a jednocześnie proporcje skupienia na obie dyscypliny były mniej więcej równe.
Będąc tu i teraz szukam rozwiązania dla własnych zespołów, korzystając z obecnych rozwiązań tak aby rola projektantów nie stanowiła jedynie dostawcy makiet / grafik w pośpiechu, a posiadała najważniejszą część, w której pracuje już IT, czyli iteracje. Możliwość powtarzania, wyciągania wniosków i ulepszania daje jakościowe rezultaty.
W 2019 powstał pierwszy własny Design WorkFlow:
Flow nie było doskonałe, nie bazowało na metodyce Atomic Design, ale już posiadało wybranie reguł ogólnych do osobnego pliku CSS, który mógł być szybko nadpisywany oraz do CSS dla poszczególnych komponentów z wykorzystaniem nazewnictwa w konwencji BEM.
Wyciągając wnioski z błędów popełnionych w takim rozwiązaniu i w związku ze zmianami technologicznymi budując Flow w drugiej wersji, wykorzystujemy pracę projektową w oparciu o Elementy i Komponenty w Design Systemie po stronie Projektowej i Storybooku po stronie Programistycznej.
WorkFlow wygląda mniej więcej tak:
Sam Design System po stronie projektowej, czyli tam, gdzie sami możemy wprowadzić ulepszenia jest najistotniejszy, ponieważ to my projektanci jeśli nie opracujemy sposobu własnej pracy nie możemy oczekiwać że IT nam ją przedstawi w taki sposób jak nam odpowiada, bo po prostu jej nie zna. IT zawsze będzie oczekiwać materiałów do wdrożenia w terminie, to jest zrozumiałe i to się nie zmieni.
Projektanci muszą wymyślić swoje flow pracy tak, aby było jakościowe i dostarczało na czas rozwiązania. Dlatego na flow pracy projektowej składa się flow pracy nad Design Systemem, który jest ciągłym procesem doskonalenia.
Design System Flow może wyglądać tak:
Najważniejszym elementem rozwoju DS jest przestrzeń dla projektantów gdzie mogą swobodnie nanosić zmiany, komentarze i uspójnienia na przyszłość pracując dalej w wersji obecnego DS. Dzięki przestrzeni, wymogi czasu i pchania projektów do przodu, utrzymujemy pamięć na spójności i jakości, którą możemy wdrożyć w kolejnej iteracji DS.
Dodatkowo bardzo ważnym czynnikiem jest dopuszczenie do pracy projektowej interesariuszy projektu, nieraz osób bezpośrednio z biznesu lub pracowników różnego szczebla firmy. Stąd wciąż zmieniany proces projektowy oparty jest o wciąż rosnące w popularności narzędzie Figma i może wyglądać tak:
Koniec roku to moment, kiedy można znaleźć czas i „wydać” w końcu projekt, który przez cały rok był zbywany, nie mniej projekt w swojej idei mocno dopracowany. Zbywany, bo dla bliskiej mi osoby projektowany, a jak wiadomo, projekty te „dla siebie” są najtrudniejsze i najdłużej budowane.
Marka lepiejmniej to blog osobisty związany z ideą popularyzacji życia w duchu minimalizmu, może trochę zen ale też z dużą dawką zdrowego rozsądku i dystansu.
Osoba, która prowadzi blog „od zawsze” stara się tak otaczać przestrzeń, aby nie zabrudzać go niepotrzebnymi detalami lecz jak to w życiu, nie zawsze udaje się to zrealizować.
Przygotowanie marki dla producenta czekolady to czysta przyjemność. Zadanie nie jest jednak proste, kiedy budujemy całą strukturę portfela marek.
Sygnet powstał na prośbę właścicieli. Nawiązuje do ich nazwiska. Mimo początkowego sceptycyzmu, udało się wykonać znak odpowiadający cechom wizerunkowym obranym na początku zadania.
Towarzyszy nam w chwilach sukcesu
i momentach zadumy. Kiedy jesteśmy z najbliższymi
i kiedy jedynym towarzystwem, na jakie mamy ochotę,
jest właśnie Ona.
Powyżej tekst wizerunkowy przygotowany dla marki Arteda Enterprise
Logo ułożone na siatce umożliwia przewidywalny układ
na różnych materiałach, buduje stały element
i rozpoznawalność mimo zmian w funkcji.
Współpraca z firmą Arteda Enterprise to ciągły proces szukania najlepszego rozwiązania dla określonych celów. W ramach projektu zostaną również wdrożone dwie submarki i opakowania.
Ten przedziwny ptak jest dla mnie od jakiegoś czasu szczególny. Poznałem tego dziwaka na molo w Sopocie, jakiś czas temu, jak odgrywał chojraka.
Po jakimś czasie okazał się nietypowym archetypem dla nowej marki, którą tworzę.
Obserwuję z wielkim podziwem wykorzystanie animacji w projektach webowych. Narzędzia typu Lottie umożliwiają dzisiaj w sposób szybki wygenerować małą animację, a co najważniejsze osadzić ją responsywnie w html. Kosmos.
Co roku dowiadujemy się, że jakiś dzień staje się wolny od pracy. Może powstałby dzień wolny od pogardy. Abyśmy raz w roku mogli przypomnieć sobie czym jest.
Proponuję datę 22 października – kiedy zapadło orzeczenie „Trybunału Konstytucyjnego” w środku pandemii. Bo kiedy miną te ponure dni, szybko przejdziemy do normalności, a powinniśmy czuwać, aby przyszli rządzący wprowadzili bezpieczniki uniemożliwiające powtórzenie obecnej sytuacji.
Mało mam czasu na projektowanie grafiki, ale obecna sytuacja zmusiła mnie do działania, a inspiracja oczywiście płynie z protestów.
Od kilku lat mieszkam w syfie,
wszędzie kurz, przywykłem.
Kurz był zawsze.
Nigdy jednak
tak długo na niego
nie pozwoliłem.
Co się stało, że przestałem?
Kiedyś, raz na jakiś czas sprzątałem.
Gówno, które wstawiono nam w salonie,
ciężko będzie teraz obejść.
Zrobię to wreszcie,
wejdę na insta i umieszczę.
Co znaczy być autentyczny? Jak marki mogą być autentyczne? I co definiuje autentyczność?
W szczególności, kiedy żyjemy w czasach, w których ciężko rozróżnić prawdę od fake news. Najważniejsza cecha XXI wieku jest jedną z najtrudniejszych do osiągnięcia.
Znacie ten film z Oumi Janta? 20 latka, która zawładnęła instagramem. Zrobiła coś moim zdaniem niebywałego. Coś, co mogłoby szybko umknąć w natłoku bełkotu internetowego, a może nam pokazać jak tworzyć autentyczne materiały.
Nie widziałem w internecie dawno nic bardziej autentycznego od tego krótkiego klipu, mimo że taniec jest ostatnią formą abstrakcyjnej komunikacji, którą akceptuję.
Materiał jest bardzo jakościowy, mimo pewnych, wydawałoby się niedociągnięć. Te zakłócenia, szumy wiatru, przejazd deskorolkarza przez pierwszy plan nie umniejszają materiałowi, a zwiększają jego autentyczność. Dodatkowym atutem stają się postacie drugoplanowe, które pod koniec klipu nawiązują kontakt, wszystko jest wyjątkowo naturalne. Śmiech kamerzysty okazuje się elementem podkładu muzycznego, ale w klipie sprawia wrażenie jak by ktoś tam był. Wszystkie te drobne przeszkadzajki wokół budują niewiarygodną autentyczność.
Materiał ten nie jest formą reklamy, ale mogę sobie wyobrazić, że spokojnie mógłby być klipem dla każdej największej marki globalnej (jeżeli już ktoś go nie wykorzystał).
Ten charakter komunikacyjny szybko podchwycą agencje reklamowe i już niebawem możemy spodziewać się „autentycznych” treści wyreżyserowanych w podobnym duchu.
W czasie kryzysu uwypukla się kiepski stan polityki, bo mimo że wszyscy wiemy, że jest źle, nie potrafimy wskazać, co realnie nie działa.
Gdyby spojrzeć na polityków z perspektywy projektowej (Polityk, jako projektant w skali marko) pomogłoby to nam określić, co robimy nie tak, a komu udaje się budować jakościowo to zagadnienie.
Jeżeli projektowanie to rozwiązywanie problemów projektowych, to najważniejszym elementem jest wskazanie, co jest sednem problemu, a nie rozwiązanie powierzchownych przesłanek.
Sednem pracy polityka jest zarządzanie społeczeństwem, rozumienie go w skali globalnej, jak i lokalnej. Rozwiązywanie problemów jednostek z perspektywy skali, dlatego przyjęło się1, że dobrzy politycy to socjologowie. Nikt nie mówi, że dobry polityk to projektant.
1 Przyjmowanie za normę jest procesem uśpienia naszej uwagi. Coś, co chwilowo działa staje się długotrwałym przekonaniem, do którego odwołujemy się, mimo że jest już nieaktualne.
Dzisiaj politycy zajmują się głównie retoryką, PR stał się ich ulubioną dziedziną, nieważne co robią, ważne, żeby społeczeństwo odebrało to tak, jak chcemy i aby głosy oddane zostały na tych, co chcemy.
Są też ludzie, którzy rozumieją swoją rolę i nawet dzisiaj, w czasach „zarazy”, potrafią dobrze zarządzać np. stresem, publikując sprawozdanie z tego, co się działo w mieście lub czytać dzieciom bajki, bo przecież przedszkola i szkoły są pozamykane.
Każdy dzisiaj robi PR, ciężko powiedzieć co jest promocją, a co realną chęcią pomocy i zrozumienia. Jednak kiedy ktoś działa za każdym razem w punkt, to nie wynika z opracowań agencji PR lub sztabu ludzi, a z własnych umiejętności kierowania i projektowania.
Politycy nie rozumieją, że nie da się być dobrym projektantem, powierzając firmom kompetencje, które powinni sami posiadać.
Sama firma PR nie pomoże nam być dobrym politykiem, pomoże nam sprawniej budować komunikaty, ale polityk sam musi wiedzieć, które tematy są ważne, które problemy projektowe warto rozwiązywać i co jest ich sednem.
Większość projektantów wolałaby rozwiązywać problemy społeczeństw, a nie pracować dla firm co pokazuje, że żyjemy w czasach gdzie poplątanie zjawisk i definicji doprowadziło nas do pokrętnych rezultatów.
Zatrudniamy polityków do rozwiązywania problemów społecznych, a oni się tym w ogóle nie zajmują. Politycy są największymi celebrytami. Zamiast prowadzić debaty, tak jak projektanci: „które rozwiązanie przynosi najwięcej korzyści”, przerzucamy się co myśli dany polityk o zjawisku, i skupiamy się na tym, że jemu osobiście się to nie podoba. Nie ma nic o tym, jakie korzyści przynosi dane rozwiązanie dla społeczeństwa. Obecny system per petuje ten stan i nie pozwala wytworzyć organu powstrzymującego ten bezwład.
2 „Dopiero teraz do mnie to dotarło dlaczego tak wielu porządnych ludzi w ogóle nie zaistnieje w polityce. Nie zaryzykują tego, co ja przeżyłam.
Jolanta Turczynowicz-Kieryłło, była szefowa kampanii Andrzeja Dudy
Nie zaryzykują hejtu na swoją rodzinę, czy firmy, które zbudowali. Nie zaryzykują by kłamstwa niszczyły ich wizerunek, dorobek. Dlatego po politycznej drabinie wspina się tak wiele osób, których pierwszy życiowy sukces to asystowanie posłowi. Władza to jedyna rzecz, którą po latach zdobyli. Oni nie mają nic do zaoferowania ani nic innego do stracenia i gotowi są znieść wszystko byle utrzymać swój status… Dlatego słowo polityk społeczeństwo traktuje jak paskudny epitet dla kogoś, kto nie miał innego pomysłu na życie.”
Kiedyś były to media i przez jakiś czas to one potrafiły sprowadzić polityków na ziemię. Dzisiaj w drodze ewolucji internetu i nowych zjawisk społecznych: fake newsy i teorie spiskowe, media nie mają znaczenia, bo ludzie nie mają umiejętności rozróżniania faktów od prawdy.
Nikt nie chce „umoczyć się” w polityce. Polityka jest brudna, a przecież mogłaby być jednym z najbardziej pożądanych i uznawanych zawodów przez projektantów.
Potrzebujemy oddolnych inicjatyw, które zbudują nowe formy zarządzania społeczeństwem bez polityków, bo ten koncept się nie sprawdził. Potrzebujemy projektantów w skali makro. Ludzi, którzy chcą rozwiązywać problemy, a nie być asystentem posła2.