Kategoria: Lab

My, graficy. Wiemy i chcemy. Żeby było poprawnie, czyli ładnie, tak aby każdy wzdychał z zachwytu. Wykonujemy, a potem oczekujemy. Zachwytu.

Nie zawsze przychodzi, bo jak się okazuje, spełniać oczekiwania jest bardzo trudno.

Gdybyśmy mieli to zrobić,
spełnić oczekiwanie klienta, to jak?

Wypadałoby zapytać go o zdanie, ale jak, skoro my Graficy znamy się na estetyce, to my jesteśmy specjalistami i to my powinniśmy wiedzieć. I nawet często klienci od nas tego oczekują.

Ale czy na pewno?

Wiemy co jest ładne, w sensie co mi się podoba, ale czy wiemy jak rozmawiać o tym, czy moja estetyka jest tą samą co klienta, a co jeszcze komplikuje i jego klientów?

Rzadko wiemy.

Jakich kompetencji potrzebujemy, żeby wiedzieć?

Musimy pracować na zdefiniowanych celach (tych określonych z klientem), aby móc mierzyć rezultaty i uczyć się. Praca na mierzalnych celach daje proces nauki, w innym przypadku możemy polegać na intuicji. Tak też się da, ale może zająć dużo czasu, a nie każdy go ma.

Na pewno potrzebujemy dystans do własnych prac. Musimy starać się zrozumieć jak postrzegają inni nie po to, by bezmyślnie tworzyć pod nich ale by wiedzieć z czego wynikają różnice zdań, aby celowo wykorzystywać swoje umiejętności, a nie strzelać na oślep.

Dodatkowo, a może w pierwszej kolejności, bardzo ważne jest bogate słownictwo i umiejętne wykorzystywanie go w opisywaniu swoich prac. Sommelierzy, aby opisać smak, który jest bardzo indywidualny, zbudowali słownik znaczeń, pozwalający lepiej zrozumieć zagadnienie i doskonalić produkty. Podobnie jest w branży serowarstwa i w wielu innych gdzie operujemy wartościami fikcyjnymi.

Ważne jest też, aby mieć nastawienie konsolidacyjne, pokazywać, że posiada się dystans do swoich prac i że nikt nie powinien się obawiać, mówić o tym, co widzi i jak to odbiera.

Przydałoby się znać podstawy proporcji, koloru, siatki, typografii itp. ale o tym wiemy.

Ostatnio wszystko się zmienia. Wielu Wielkich biznesu udaje, że są lepsi niż byli. Gates robi wszystko, co może, żeby odczarować swój dziki imperializm, Bezos śmiało mówi, że jego firma zbankrutuje, a on nie ma z tym problemu.

Całe szczęście Ricky Gervais śmiejąc się z Cooka mówi, że dostrzegamy tę obłudę.

Wielcy czują, że nadchodzi „rewolucja”. Nie polecą głowy tak jak we Francji, ale czują, że będzie się działo i starają się wyjść z głową. Kapitalizm ciągnie na dno i ofiary to czują.

Nawet nasi lokalni przywódcy mówią, że idzie kryzys, mimo że w odróżnieniu od zachodu, rozumieją go nadal w starym znaczeniu, myśląc, że nadal rozbije się o instrumenty finansowe.

Świat zachodni wie, że przegrywa z Chinami na własnym polu, na własnych zasadach gry i wie, że już nie wygra.

Dochodzi do momentu, w którym albo się podporządkuje albo na nowo zbuduje idee świata zachodu.

Dotychczas był to świat oparty na kapitalizmie, który prowadził do „wolności” i „dobrobytu”, ale to właśnie ten świat został obśmiany przez Chiny i wykorzystany do cna.

Nadszedł czas re definiowania i mam nadzieję, że świat zachodu znalazł już rozwiązanie i teraz czeka na wywrócenie stołu. Co miałoby być elementem, który poprowadzi nas i utrzyma przy życiu?

Autentyczność i równowaga, a może rozsądna stagnacja, czyli nowy model ekonomiczny?

Świat zachodu w odróżnieniu od Chin ma demokrację, ma chęć czynienia dobra, ma „wymiar sprawiedliwości” teraz wystarczy być tylko w tym w końcu prawdziwym.

Od dawna możemy zaopatrzyć wszystkich w żywność, wystarczy to zrobić. Możemy w końcu rozdawać produkty pierwszej potrzeby, a nie zarabiać na nich. Możemy też skupić się na realnej ochronie przyrody i stabilizacji w oparciu o ekonomię rozsądnej stagnacji. Czy jest nam potrzebna giełda i instrumenty finansowe? Czy są nam potrzebne granice?

Z drugiej strony, jeśli nie uda się zainspirować nową ideą, to czeka nas powtórka z historii. Abyśmy mogli odpalić pozytywną płytę, musi nastać czas smutny, bardzo smutny.

Koncepty nacjonalizmów i zamknięcia już przeżyliśmy i wiemy, że nie jest to kierunek, który zbuduje nasz świat w przyszłości, jest tylko młodzieńczą chęcią instrumentalnego kierowania światem z powodu naszych lęków.

Wszystkie znaki na ziemi i w mediach wskazują, że idzie nowe, teraz tylko kwestia odpalenia. Wybory prezydenckie w USA? A może ktoś wcześniej wywróci stół? Pytanie jak?

Politycy to projektanci w skali makro, tylko sęk w tym, że nie wiedzą o tym, nie stosują metod projektowych, a jedynie bazują od lat na retoryce.

Myślicie, że jest jakiś polityk w Polsce, który upatruje szansy dla małego kraju w Europie na wywrócenie stołu z zasadami i rozpoczęcie budowy nowych zasad?

Zjawisko związane z komunikacją i postrzeganiem. Dotyka nas codziennie, ale ciężko jest nam je zauważyć.

Prawda nie istnieje, jest tylko interpretacją faktów. Dlatego każdy ma swoją prawdę, która umożliwia piękne i długie dyskusje.

Kiedy rozmawiamy o jakimś obiekcie, projekcie … ale nie obrazujemy go lub nie spisujemy na papierze, to opieramy się na opisie tego obiektu poprzez wyobrażenie osoby, która go opisuje. Za to osoba, która odbiera ten opis, wyobraża sobie go w sposób indywidualny dla siebie.

Znaczenie słów, które generuje osoba mówiąca o obiekcie, może być zupełnie inne dla osoby odbierającej niż mówiącej, co prowadzi do wielu mikro niezrozumień, które po nawarstwieniu może spowodować inne niż zamierzone rezultaty osoby mówiącej.

Rozwiązaniem takiej sytuacji jest zawsze przedstawianie obiektu, o którym mówimy w formie pisanej lub obrazowej, co pozwoli w czasie rzeczywistym skorygować nadchodzące nieporozumienia.

Wyobraźmy sobie, że osoba, która patrzy na 9, obraca kartkę i koryguje postrzeganie osoby po drugiej stronie.

Częstą i dobrą praktyką, kiedy nie mamy możliwości obrócenia kartki, jest powtórzenie przez osobę odbierającą komunikat, który udało się zinterpretować. Wtedy osoba przekazująca ma możliwość usłyszenia czy jego cel i intencje zostały zrealizowane.

Dzieje się tak bardzo często, kiedy kelnerzy przyjmują zamówienia od wielu osób i aby nie stracić, upewniają się, powtarzając listę zamówienia. Projekt menadżer, który przyjmuje zlecenie od klienta, posługuje się tym samym narzędziem.

Przygotowałem proces zakupu oraz layout’u dla modułu kart sportowych, wpisując się w część zastanego monolitu.

Nie jest łatwo wpasować microsite w cały duży zastany system, w którym nie można zmienić estetyki. To co można było zrobić to wdrożyć responsywny grid i dobre odstępy. Reszta to już tylko przepływy i funkcjonalności.

• 

Na podstawie monolitu wypracowałem nowe elementy tak, aby nie kontrastowały mocno ze starym systemem, a wprowadzały podstawy ułatwiające użytkowanie.

• 

•