W okresie baroku, taboret przeznaczony był do siedzenia dla wysoko urodzonych dam w obecności króla. Dwór musiał w tym czasie stać.
Obecnie przeznaczony po prostu do siedzenia.
Taboo jest zbudowany z trwałych
i naturalnych materiałów.
Z punktu widzenia estetyki są one
ponadczasowe, ale jak każdy
naturalny materiał ulegają
zniszczeniu.
Używanie go wymaga refleksji.
Mimo, że jest bardzo stabilny,
przy przewróceniu istnieje
ryzyko zniszczenia.
Jest on ponadczasowy,
ale jak wszystko w naturze
śmiertelne.
Punktem wyjścia było współczesne podejście do przedmiotów.
Z jednej strony zmieniające się trendy sprawiają, że produkty szybko stają się niechciane. Z drugiej wszechobecne tworzywa sztuczne, które, jak na złość modzie i środowisku, są niezniszczalne.
Chęć posiadania ciągle nowych przedmiotów, wraz z powszechnym użyciem plastiku, tworzy ciekawy problem projektowy.
Tak powstał taboret, zwykły, który nie stanowi dzisiaj wagi, za to przez materiał wymaga uwagi, co powoduje, że nie traktujemy go powierzchownie. Wygląda jednak bardzo współcześnie, jak plastikowy. Białe, matowe szkliwo powoduje, że w pierwszym momencie jest transparentny dla otoczenia, dopiero po chwili staje się intrygujący.
Założeniem funkcjonalnym było zrealizować wygodny taboret, a nie płaską deskę jak to w większości projektów od wieków.
Proces powstawania trwał dwa lata. Taboret posiada wklęsłe, ceramiczne siedlisko, które stworzyło wiele problemów produkcyjnych.
Nogi wykonane są z litego jesionu.
Aby zapobiec pękaniu ceramicznego siedliska (pęcznienie drewna), zastosowane zostały specjalne kotwy, przykryte drewnianymi zaślepkami.
